.

.

تا حالا عاشق شدين ؟ خب راستش اگه كسي به اين سوُال جواب منفي بده , بايد راجع‌به خيلي چيزاش شك كني .اني‌وي , يه موقع‌هايي هست كه تا به خودت مياي مي‌بيني كه عاشق شدي , اصلاً هم نمي‌دوني كه چه طوري اين اتفاق افتاده يا چرا افتاده , با اين حالت هيچ حال نمي‌كنم .مي‌دونين چه‌جوريشو دوست دارم ؟ كه پروسشو ذره ذره توي وجودت حس كني . آروم آروم نفوذ ‌كنه توي تمام سلولهات .واي كه چه‌قدر لذت‌بخشه ... هر روز كه مي‌گذره بيشتر حس مي‌كني كه عاشقي .انگار توي دلت مثل يه دونه مي‌شه , عوامل محيطي رو براش مهيا مي‌كني : آب و خاك و نور و حتي بعضي وقتها به تقويت كننده هم نياز داره مثلاً كود شيميايي . بعدش بايد شكافته بشه و جوونه از توش در بياد . اين جوونه زدن البته درد داره : درد شكفتن . حالا ديگه كم كم بزرگ مي‌شه . تا موقعي كه نهاله نياز به مراقبت داره , ولي هرچه‌قدر كه بزرگتر مي‌شه ريشه‌هاش محكمتر مي‌شن و وقتي كه يه درخت تنومند شد ديگه به اين راحتيها نمي‌توني از ريشه بكنيش , و حتي اگه با تبر قطعش كني باز هم سبز مي‌شه . چنان به اكسيژني كه توليد مي‌كنه وابسته مي‌شي كه اگه نباشه نمي‌توني ديگه نفس بكشي , و هيچ جايي از دنيا برات آرامش‌بخش‌تر از سايه اون نيست .نشستي داري كارتو انجام ميدي , يه‌هو از يه جايي توي عمق عمق دلت قلقلكت ميده , غلظت اندورفين خونت ميزنه بالا , تمام وجودت گرم ميشه , چشماتو ميبندي و يه نفس عميق ميكشي , يه لبخند ناز ميشينه روي لبات , انگار كه بال در اوردي . مثل اينكه دستتو آروم ميبري توي آب بركه , خنكي آب حالتو جا مياره , يه ماهي كوچولو هم با دمش ميزنه به دستت و فرار ميكنه ... اونقدر شارژي , اونقدر انرژي داري كه حس ميكني هر كاري ميتوني بكني . توي دلت زمزمه ميكني قدرتو ميدونم ... با همه وجودم ...