چند سال پیش بود . مامانینا تازه از امریکا برگشته بودن . توی عکساشون رسیدم به عکسای لاس وگاس ، ازش پرسیدم که چطور بود ؟ گفت چیز خاصی نیست ! حالا میدونم که دیگه نباید به قضاوتش در مورد جایی اعتماد کنم ! هر صفت دیگه ای رو ممکنه بتونی ازش بگیری ولی متفاوت بودن رو نه ... توی جاهای ساخته دست انسان یکی از خاصترینهای ممکنه ...
.
شبه ...از سربالایی جاده داریم میرونیم به سمت پایین ... منظره شهر روبرومه ... برای کسری از ثانیه نمیتونم چیزی که میبینم رو باور کنم ... فقط نوره ... انگاری زمین رو چراغ - فرش کردن ... حیرت انگیزه ... فکر میکنم یعنی چند هزار تا لامپ الان اونجا روشنه ؟ بعد ذهنم کشیده میشه به سمت جاهای مختلفی از دنیا که برقشون زود به زود قطع میشه و روستاهای محرومی که اصلا برقی ندارن که قطع شه ...
.
لاس وگاس شهر عجیبیه ... یا بهتر بگم آدمهای توش عجیبن ... انگاری هر چی از معنویات دارن رو جا میزارن و با تمام نفس حیوانیشون وارد شهر میشن ... توی مسیحیت هفت تا گناه وجود داره که گناهان کبیره نیستن ولی زمینه رو برای اونها فراهم میکنن . لاس وگاس شهر هفته ... اولین هفتی که بلافاصله متوجهش میشی شهوته ، تنها جایی از امریکا که دیدم مردم بهت زل میزنن ، زن و مرد هم نداره ، و براندازت میکنن ! پیشخدمتها و پرسنل نیمه برهنه ، زنها و دخترهای زیادی که از جنسیتشون استفاده میکنن یا استفاده میشه برای جذب مشتریهای بیشتر ... دومیش شکمبارگیه ، که نه فقط مال غذا که مال الکل هم هست، همه جا پر از آدمهای مسته، بعضی ها کمتر خوردن و فقط دارن با شنگولیشون حال میکنن و بعضی ها انقدر خوردن که یه گوشه ای دارن یواشکی بالا میارن ... حرص و طمع رو میتونی توی کازینوها و موقع قمار و بازی به راحتی پیدا کنی ... تنبلی توی ریلهای زمینی خودشو نشون میده وقتی که توی کازینو یا توی خیابون فقط وایمیسی و صفحه متحرک میبردت جلو ... خشم ، خب معلومه وقتی یکی میبازه ، یا وقتی توی خیابون میبینی که دعوا شده ... حسادت و غرور رو هم که به سختی میشه جایی پیدا نکرد ...
.