مي‌گي بيا امشب روي تخت نخوابيم . مي‌گم باشه و يه پتو بر مي‌دارم و پهن مي‌كنم روي زمين . دراز مي‌كشي روش . ظرف كرم‌كارامل رو با يه قاشق بر مي‌دارم و مي‌يام اونجا . دستتو حايل مي‌كني زير سرت و نيمه‌خوابيده مي‌شي . يه قاشق از كرم‌كارامل بر مي‌دارم ، مي‌خوام بخورمش كه مي‌گي اول من اول من . لبخند مي‌زنم و قاشقو مي‌ذارم توي دهنت . با لذت مي‌خوريش . كلّي مزه‌مزه‌اش مي‌كني بعد قورتش مي‌دي . به ههمممم كردنت مي‌خندم و يه قاشق هم خودم مي‌خورم .
چراغ اتاق خاموشه . هوا كم‌كم داره تاريك‌تر مي‌شه . پرده اتاقو كشيديم و تنها روشنايي ، نور ماهه كه افتاده توي اتاق . همين جوري يه قاشق تو يه قاشق من كرم‌كاراملو مي‌خوريم ، تا ديگه كاملاً تاريك مي‌شه . منم دراز مي‌كشم ، جوري كه سرم روبروي سرته ولي پاهام خلاف جهت پاهاي تو ان . گرمي نفستو حس مي‌كنم . با صداي قشنگت آروم‌آروم برام حرف مي‌زني . دستامو مي‌ذارم دو طرف صورتت و با لبام دنبال لبات مي‌گردم ، مي‌بوسمشون ، سردي و شيريني كرم‌كاراملو گرفتن به خودشون ، چه‌قدر خوشمزه شدن . سرمو مي‌ذارم روي شونت ، دستامونو مي‌ندازيم دور گردن همديگه . هيچ‌چيز ديده نمي‌شه . فقط صداي نفسامون مي‌ياد …
چشمامو باز مي‌كنم ، داره سپيده مي‌زنه . اولين چيزي كه تو روشنايي صبح مي‌بينم صورت ناز توه . انگار نگاهمو حس كردي ، تو هم چشماتو باز مي‌كني . به جاي صبح‌بخير سرتو جلوتر مي‌آري و لبامو مي‌بوسي . لبخند مي‌زنيم . هيچ صدايي نمي‌آد . انگار زمان وايساده ، از اين دنيا فقط تو موندي و نگاهت و لبخندت …