*
از « حميد مصدق »
تو به من خنديدي و نمي‌دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه
سيب را دزديدم ,
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب‌آلوده به من كرد نگاه
سيب دندان‌زده از دست تو افتاد به خاك ,
تا تو رفتي و هنوز
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گامهاي تو تكرار كنان مي‌دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق اين پندارم كه چرا
خانه كوچك ما سيب نداشت .
As someone who has eaten forbidden apple, I should say it's so sweet and worthy to give the heaven for .
